بهترین ویتامین ها برای بیماران پارکینسون
ویتامین‌ها به‌عنوان مکمل‌هایی برای حمایت از سیستم عصبی و کاهش شدت علائم پارکینسون شناخته می‌شوند؛ تحقیقات نشان می‌دهند که کمبود برخی ویتامین‌ها می‌تواند علائم را تشدید کند یا حتی به پیشرفت بیماری سرعت ببخشد. عواملی مانند نقش ویتامین‌ها در متابولیسم عصبی، کاهش رادیکال‌های آزاد و پشتیبانی از سلامت مغز، آنها را به گزینه‌هایی کلیدی تبدیل کرده است. افرادی هستند که به علت نگرانی درباره هزینه جراحی پارکینسون، درمان‌های خانگی و با تمرکز روی رژیم غذایی را برای درمان این بیماری، انتخاب می‌کنند. Best Vitamins for Parkinson’s Disease
در ادامه، به طور خاص به ویتامین‌های B1، B6، B9، B12، D، E و C می‌پردازیم و نقش هر یک را در مدیریت پارکینسون بررسی می‌کنیم.
ویتامین B1 (تیامین)
تیامین، که به عنوان ویتامین B1 شناخته می‌شود؛ نقشی حیاتی در متابولیسم انرژی سلول‌های عصبی ایفا می‌کند. کمبود تیامین می‌تواند عملکرد عصبی را مختل کند؛ و در بیماران پارکینسونی، به تشدید علائم مانند خستگی و مه مغزی منجر شود. مطالعه‌ای در سال 2021 توسط دکتر کاترینا لوکاس از دانشگاه کالیفرنیا نشان داد که مکمل تیامین در دوزهای بالا (100 تا 200 میلی گرم روزانه) می‌تواند لرزش و کندی حرکت را در برخی بیماران بهبود بخشد. Could Vitamins Have a Positive Impact on the Treatment of Parkinson’s Disease? – PMC
منابع غذایی غنی از تیامین شامل غلات کامل، حبوبات و گوشت قرمز هستند. دوز توصیه شده معمولاً 1.2 تا 1.5 میلی‌گرم در روز است؛ اما در موارد کمبود یا برای اهداف درمانی، دوزهای بالاتر تحت نظر پزشک تجویز می‌شود. با این حال، به علت اینکه تیامین یک ویتامین محلول در آب است، مصرف بیش از حد تیامین معمولاً خطری ندارد؛ اما نظارت یک پزشک، کاملا ضروری است.
ویتامین B6، B9 و B12
ویتامین‌های B6، B9 (فولیک اسید) و B12 در متابولیسم هوموسیستئین و تولید دوپامین، که در پارکینسون کاهش می‌یابد؛ نقش دارند. سطوح بالای هوموسیستئین می‌تواند به نورون‌ها آسیب برساند و علائم پارکینسون را تشدید کند. مطالعه‌ای در سال 2023 نشان داد که مکمل B12 در بیمارانی با کمبود این ویتامین، عملکرد شناختی را بهبود بخشیده و روند بیماری را کندتر کرده است. با این حال، مصرف بیش از حد ویتامین B6، یعنی بیش از 100 میلی گرم روزانه، می‌تواند با لوودوپا، داروی اصلی پارکینسون، تداخل ایجاد کند و اثربخشی آن را کاهش دهد.
یکی از بیماران کلینیک که طی آزمایشات متوجه شدیم کمبود ویتامین B12 دارد؛ پس از سه ماه مصرف مکمل تحت نظر، گزارش داد که سفتی عضلانی‌اش کمتر شده است. منابع غذایی این ویتامین‌ها شامل جگر، تخم مرغ و سبزیجات برگ دار است. دقت داشته باشید که بیماران باید از مصرف خودسرانه این ویتامین‌ها پرهیز کنند؛ زیرا دوزهای نامناسب می‌تواند به عوارض عصبی منجر گردد.
ویتامین D
ویتامین D نه تنها برای سلامت استخوان‌ها، بلکه برای محافظت از نورون‌ها و کاهش التهاب مغزی، حیاتی است. کمبود ویتامین D با شدت علائم پارکینسون، از جمله افسردگی و اختلال تعادل، ارتباط دارد. طبق مطالعه‌ای در سال 2020 که توسط دکتر جاناتان هریس استاد دانشگاه هاروارد انجام شد، حدود 70% بیماران پارکینسونی، کمبود ویتامین D دارند. مکمل این ویتامین در دوز 1000 تا 2000 واحد بین‌المللی روزانه، می‌تواند به بهبود خلق و خو و کاهش خطر زمین خوردن، کمک کند.
بیمارانی داشتیم که با مصرف مکمل ویتامین D و قرار گرفتن منظم در معرض نور خورشید، پس از شش ماه گزارش دادند که تعادلش بهتر شده و کمتر احساس خستگی می‌کنند. منابع طبیعی ویتامین D شامل ماهی‌های چرب و زرده تخم مرغ است؛ اما نور خورشید همچنان بهترین منبع برای ساخت این ویتامین در بدن محسوب می‌شود.
ویتامین E
ویتامین E به دلیل خاصیت آنتی‌اکسیدانی‌اش، می‌تواند با کاهش استرس اکسیداتیو و خنثی سازی رادیکال‌های آزاد، از نورون‌ها در برابر آسیب محافظت کند. مطالعه‌ای در سال 2019 در کلینیک مایو نشان داد که مصرف ویتامین E در کنار رژیم غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها، پیشرفت علائم پارکینسون را در مراحل اولیه آهسته‌تر می‌کند.
مثلا اکثر بیمارانی که آجیل و روغن زیتون را به رژیم غذایی خود اضافه می‌کنند، برای انجام فعالیت‌های روزانه خود بیشتر انرژی دارند. منابع غذایی ویتامین E شامل بادام، تخمه آفتابگردان و اسفناج است؛ و دوز توصیه شده، معمولاً 15 میلی گرم در روز می‌باشد. مصرف بیش از حد این ویتامین به ویژه در کسانی که همزمان از داروهای ضد انعقاد خون مثل وارفارین استفاده می‌کنند؛ می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
ویتامین C
ویتامین C نیز با تقویت سیستم ایمنی و خاصیت آنتی اکسیدانی، می‌تواند از نورون‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از استرس اکسیداتیو محافظت کند. تحقیقات سال 2022 در دانشگاه استنفورد نشان داد که مصرف روزانه 500 تا 1000 میلی گرم ویتامین C، می‌تواند التهاب مغزی را کاهش دهد؛ و به بهبود خلق و خو در بیماران پارکینسونی کمک کند. این ویتامین همچنین جذب لوودوپا را بهبود می‌بخشد. منابع غنی ویتامین C شامل مرکبات، فلفل دلمه‌ای و کلم بروکلی است. مصرف متعادل این ویتامین بی خطر است؛ اما دوزهای خیلی بالا، ممکن است به مشکلات گوارشی منجر شود.
چه زمانی مصرف ویتامین‌ها می‌تواند خطرناک باشد؟
مصرف خودسرانه مکمل‌های ویتامین، به دلیل تداخل با داروهای رایج مانند لوودوپا و مهارکننده‌های COMT، می‌تواند برای بیماران پارکینسونی خطرناک باشد. دوز بالای ویتامین B6 می‌تواند اثربخشی لوودوپا را کاهش دهد؛ و مصرف بیش از حد ویتامین E، ممکن است بیمار را در معرض خطر خون ریزی قرار دهد.
به نقل از دکتر مایکل اوکون، متخصص مغز و اعصاب در بیمارستان جانز هاپکینز: «ویتامین‌ها زمانی مفیدند که با دقت و تحت نظارت پزشک مصرف شوند؛ در غیر این صورت، می‌توانند بیشتر ضرر برسانند تا سود». در کلینیک، تنها با انجام آزمایش خون، مکمل‌های مورد نیاز بیماران تعیین شده و در برنامه دارویی آنها قرار داده می‌شود. همچنین، تشخیص دقیق بیماری برای تعیین یک رژیم ویتامینی کارآمد بسیار ضروری است. مثلا یکی از تفاوت‌های پارکینسون و هانگتینتون این است که این ویتامین‌های مفید برای پارکینسون، در بیماری هانگتینتون نقش خاصی ایفا نمی‌کنند و اثر چندانی ندارند.
تأثیر ویتامین‌ها در بهبود پارکینسون، از کاهش استرس اکسیداتیو تا تقویت عملکرد عصبی، غیر قابل انکار است. با این حال، مصرف ویتامین‌های مفید در پارکینسون باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود؛ تا از عوارض احتمالی جلوگیری بعمل آید. طبق تجربه، ترکیب رژیم غذایی متعادل، مکمل‌های مناسب و پیگیری منظم پزشکی، در کنار دارو درمانی، بهترین نتیجه را برای بیماران به ارمغان می‌آورد.
