طول عمر بیماران پارکینسون | آیا پارکینسون باعث مرگ میشود؟

آخرین بروزرسانی: 22 می 2025
بیماری پارکینسون با وجود مزمن و پیشرونده بودن، به خودی خود باعث مرگ نمی‌شود؛ اما عوارض ناشی از این بیماری، مانند مشکلات بلع، اختلالات در تعادل، افسردگی و زوال عقل در مراحل پیشرفته بیماری، می‌تواند زمینه ساز مرگ این بیماران گردد. مثلا اختلال تعادل سبب زمین خوردن بیمار و آسیب فیزیکی و حتی مرگ می‌شود. یا مثلا افسردگی بیمار، می‌تواند منجر به خودکشی شود. بنابراین، مدیریت عوارض بیماری در این بیماران بسیار حیاتی است!
فهرست عناوین محتوا

آیا بیماری پارکینسون باعث مرگ می‌شود؟

بیماری پارکینسون، به ‌تنهایی یک بیماری کشنده نیست؛ اما یک بیماری مزمن و پیشرونده است که عوارض ناشی از آن، می‌تواند به مرگ منجر گردد. دکتر مایکل اوکون، متخصص مغز و اعصاب در بیمارستان جانز هاپکینز، می‌گوید: «پارکینسون به‌ ندرت به ‌طور مستقیم باعث مرگ می‌شود؛ اما عوارض ثانویه آن می‌توانند خطرناک باشند». عوارضی مانند پنومونی (عفونت ریه)، افتادن‌های مکرر به دلیل اختلال تعادل و مشکلات بلع که منجر به خفگی یا سوءتغذیه می‌شوند؛ می‌توانند خطر مرگ را افزایش دهند. What is the Life Expectancy of People with Parkinson’s?

تفاوت اصلی در این است که پارکینسون مستقیما اندام‌های حیاتی را از کار نمی‌اندازد؛ اما پیشرفت بیماری پارکینسون، می‌تواند بیمار را در برابر عوارض، آسیب‌ پذیر کند. برای مثال، یک بیمار 68 ساله که به دلیل پارکینسون دچار اختلال بلع شده بود؛ پس از ابتلا به پنومونی در بیمارستان بستری شد. این بیمار به دلیل اختلال بلعی که داشت، نمی‌توانست غذا رابه خوبی جویده و قورت دهد. بنابراین ذره‌های ریز غذا وارد ریه بیمار می‌شدند؛ و به مرور بیمار دچار عفونت ریه شد.

متوسط طول عمر بیماران پارکینسون چقدر است؟

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می‌دهند که طول عمر بیماران پارکینسون، به طور متوسط کمی کمتر از افراد سالم همسن است. بر اساس مقاله‌ای که توسط دکتر لیزا شولمن در سال 2022 منتشر شد، بیماران پارکینسون با درمان مناسب می‌توانند به طور متوسط 10 تا 20 سال پس از تشخیص، زندگی کنند. با این حال، این مدت به عوامل متعددی مانند سن تشخیص، شدت بیماری و دسترسی به درمان بستگی دارد.

در مقایسه با افراد سالم، بیماران پارکینسون که در درمان خود منظم و متعهد هستند؛ تفاوت قابل ‌توجهی در طول عمر ندارند! به ‌ویژه اگر بیماری در سنین پایغین‌تر تشخیص داده شود. برای مثال، یکی از بیماران کلینیک که در 50 سالگی پارکینسونش تشخیص داده شده بود و تحت درمان با لوودوپا قرار گرفته بود؛ تا 75 سالگی با کیفیت مناسب به زندگی ادامه داد. اما بدون شروع و ادامه درمان، پیشرفت بیماری پارکینسون می‌تواند عوارض را تشدید کرده و طول عمر را کاهش دهد. Cadense

آیا پارکینسون همیشه منجر به مرگ زودرس می‌شود؟

خیر، پارکینسون لزوما به مرگ زودرس منجر نمی‌شود؛ عوامل متعددی مانند سن، سبک زندگی و مدیریت بیماری، می‌توانند طول عمر بیماران پارکینسون را به میزان قابل ‌توجهی افزایش دهند. یک بیمار 60 ساله که به‌ طور منظم ورزش می‌کند و تحت نظر متخصص مغز و اعصاب است؛ ممکن است تا دهه 80 زندگی خود با حداقل عوارض به زندگی ادامه دهد. تحقیقات اخیر، از جمله مطالعه‌ای در سال 2023 توسط دکتر جیمز بک نشان می‌دهد که درمان‌های زود هنگام و مراقبت‌های چند جانبه، می‌توانند از مرگ زودرس در این بیماری جلوگیری کنند.

چه عواملی بر طول عمر بیماران پارکینسون تأثیر می‌گذارند؟

  • سن شروع بیماری: تشخیص پارکینسون در سنین پایین‌تر معمولا با پیشرفت کندتر بیماری همراه است. بیماران جوان‌تر اغلب پاسخ بهتری به درمان‌ها نشان می‌دهند.
  • شدت و سرعت پیشرفت بیماری: بیماری‌ای که به ‌سرعت پیشرفت می‌کند؛ زودتر به مراحل پیشرفته می‌رسد. نظارت منظم بر مراحل بیماری پارکینسون، می‌تواند این روند را کند کند.
  • سبک زندگی و فعالیت بدنی: ورزش منظم و سبک، مانند پیاده ‌روی، یوگا یا تایچی، تعادل و تحرک را بهبود می‌بخشد. بیماران فعال از نظر حرکتی، معمولا کیفیت زندگی بهتری دارند.
  • وجود بیماری‌های زمینه‌ای دیگر: بیماری‌هایی مانند دیابت یا فشارخون بالا، می‌توانند عوارض پارکینسون را تشدید کنند. مدیریت و کنترل قند خون و فشارخون در محدوده طبیعی، برای کاهش دادن عوارض پارکینسون، حیاتی است.
  • نوع مراقبت پزشکی و حمایتی: بیماری که به خدمات درمانی دسترسی داشته، داروهای خود را به موقع تهیه و مصرف می‌کند و از حمایت خانواده، برخوردار است؛ طول عمر بیشتری نسبت به بیماری که به مراقبت‌های پزشکی و حمایت خانوادگی دسترسی ندارد، خواهد داشت.

آیا درمان‌ها می‌توانند طول عمر بیماران پارکینسون را افزایش دهند؟

درمان‌های مدرن، نقش مهمی در افزایش طول عمر بیماران پارکینسون ایفا می‌کنند؛ داروهایی مانند لوودوپا و آگونیست‌های دوپامین، علائم حرکتی را کنترل کرده و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشند. جراحی تحریک عمقی مغز (DBS) نیز، در بیمارانی که به دارو پاسخ نمی‌دهند؛ می‌تواند تحرک را بهبود بخشد. علاوه بر این، توانبخشی حرکتی و گفتاری در بیماران پارکینسون، به حفظ عملکردهای روزمره کمک می‌کند.

روان ‌درمانی و حمایت اجتماعی نیز، در کاهش افسردگی و اضطراب مؤثرند. برای مثال، بیمارانی هستند که با ابتلا به پارکینسون، فکر می‌کنند که عذابی برای کارهای قبلی خود درزندگی به آنها رسیده است؛ و مدام می‌پرسند پارکینسون از چی میاد؟ چرا من مبتلا شدم؟ این افکار، زمینه را برای افسردگی بیشتر این بیماران فراهم می‌کند؛ و ممکن است به اقداماتی مانند خودکشی، منجر گردد. مطالعه‌ای در سال 2021 توسط دکتر سوزان فاکس نشان داد که درمان‌های ترکیبی مانند دارو، جراحی DBS و توانبخشی، می‌توانند امید به زندگی را تا 30% افزایش دهند.

چگونه می‌توانم عمر پدر یا مادر مبتلا به پارکینسون را افزایش دهم؟

برای افزایش طول عمر والدین مبتلا به پارکینسون، ابتدا با یک متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید؛ تا یک برنامه درمانی مناسب برای آنها طراحی شود. تشویق به فعالیت بدنی منظم، مانند یوگا یا پیاده‌ روی، می‌تواند تعادل و تحرک را حفظ کند. رژیم غذایی سالم، غنی از آنتی ‌اکسیدان‌ها، به سلامت سلول‌های مغزی کمک می‌کند. همچنین، حمایت عاطفی و کاهش استرس، از طریق مشاوره یا گروه‌های حمایتی، می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد. سعی کنید یاد بگیرید پارکینسون چند مرحله دارد و والدین شما در کدام مرحله قرار دارند؛ تا متناسب با آن مرحله، مراقبت‌های لازم را بتوانید ارائه دهید.

مراحل پایانی بیماری پارکینسون چگونه است؟

در مراحل پایانی بیماری پارکینسون، بیماران ممکن است با محدودیت‌های شدید حرکتی، اختلال بلع و مشکلات شناختی مواجه شوند. از ویژگی‌های این مرحله شامل سفتی شدید عضلانی، ناتوانی در راه رفتن و وابستگی به مراقبت‌های مداوم است. مدیریت علائم در این مرحله نیازمند تیمی متشکل از متخصصان، مانند پزشک متخصص، گفتاردرمانگر، کاردرمانگر، فیزیوتراپیست و… است. End-Stage Parkinson’s: What to Expect in the Final Stages

مراقبت تسکینی در این مرحله، به بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک می‌کند؛ بر اساس مقاله‌ای در سال 2023 توسط دکتر امیلیا گاتو، مراقبت تسکینی می‌تواند اضطراب و درد این بیماران را تا 40% کاهش دهد؛ تا در ماه‌های پایانی عمر، آرامش بیشتری داشته باشند. طول عمر بیماران پارکینسون، مرگ ‌و میر مرتبط با این بیماری و کیفیت زندگی، به عوامل متعددی از جمله درمان، سبک زندگی و مراقبت‌های پزشکی بستگی دارد. با آگاهی از این عوامل و مدیریت صحیح بیماری، می‌توان امید به زندگی را افزایش داد؛ و از عوارض این بیماری، تا حدود زیادی جلوگیری کرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالعه پیشنهادی

جدیدترین مقالات مرتبط با نوشته فعلی را مطالعه نمایید