پرخوری عصبی چیست؟ | علائم، علت و درمان پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یک بیماری است؛ بولیمیا (bulimia nervosa) یک بیماری عصبی است که معمولاً آن را با عنوان پرخوری عصبی می‌شناسیم. پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که می‌تواند تهدیدی برای سلامتی و کیفیت زندگی باشد. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است به طور مخفیانه پرخوری کنند. خوردن مقادیر زیادی غذا، با از دست دادن کنترل در خوردن، می‌تواند به روشی ناسالم در سبک زندگی آن‌ها تبدیل شود. این افراد به طور دائمی دچار احساس شرم و گناه هستند. این پرخوری می‌تواند تا لحظه استفراغ و بالا آوردن غذا ادامه داشته باشد.

پرخوری عصبی یا بولیمیا به چه معنی است؟

گاهی افراد با مبتلا شدن به استرس و اضطراب شروع به خوردن می‌کنند. این بیماران بعد از مدتی با اینکه دیگر گرسنه نیستند و یا نیازی به کالری ندارند، به خوردن ادامه می‌دهند و نمی‌توانند خود را متوقف کنند. به این مشکل پرخوری عصبی می‌گویند؛  معمولا این بیماران با گذشت زمان کوتاهی به بیماری‌هایی مانند اضافه وزن و فشار خون بالا یا کلسترول بالا مبتلا می‌شوند. البته گاهی نیز مبتلایان به پرخوری عصبی می‌توانند ظاهر متناسب یا حتی لاغری داشته باشند. زیرا آن‌ها برای خلاص شدن از شر کالری و جلوگیری از افزایش وزن و احساس گناه از خوردن بیش از حد؛ افراد از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند تا چیزی که خورده‌اند را دفع کنند.

به عنوان مثال:

1. ممکن است به طور منظم خود را مجبور به استفراغ کنند.
2. یا از ملین‌ها، مکمل‌های کاهش وزن و یا داروهای دیگر سوء‌استفاده کنند.
3. یا ممکن است از راه‌های دیگری برای خلاص شدن از شر کالری و جلوگیری از افزایش وزن استفاده کنند؛ مانند روزه گرفتن، رژیم غذایی سخت یا ورزش زیاد.
4. آن‌ها حتی ممکن است به روش‌های تهاجمی و جراحی روی بیاورند.

پرخوری عصبی یک اختلال روانشناختی است که با مصرف بیش از حد غذا و عدم کنترل بر افزایش وزن همراه است؛ این اختلال معمولاً نتیجه‌ای از تعارضات روانی و عوامل فرهنگی است و می‌تواند به مشکلات جسمی و روانی جدی منجر شود.

عوامل ابتلا به پرخوری عصبی چیست؟

در سال‌های اخیر، پرخوری عصبی به یکی از مشکلات روانشناختی رایج در جوامع مدرن تبدیل شده است؛ زندگی مدرن می‌تواند برای بسیاری از افراد حامل اضطراب بالایی باشد! با دچار شدن به اضطراب، افراد دست به فرار از آن می‌زنند اما گاهی راه‌هایی که انتخاب می‌کنیم، بعد از مدتی ما را به اضطراب دوچندان مبتلا می‌کنند.

این اختلال بیشتر در زنان دیده می‌شود و ممکن است بیشتر به دلایل فرهنگی و اجتماعی مربوط باشد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی به صورت مکرر و بی‌رویه غذا می‌خورند. این رفتار حتی زمانی که احساس سیری می‌کنند، ادامه دارد. این افراد عموماً از غذاهایی با ارزش غذایی پایین و کالری زیاد استفاده می‌کنند که منجر به افزایش وزن و چاقی می‌شود.

عوامل مختلفی در بروز پرخوری عصبی نقش دارند:

• تعارضات روانی مثل فشارهای روانی، استرس و اضطراب ممکن است باعث افزایش تمایل به خوردن غذا در افراد شود.
• همچنین، عوامل فرهنگی نیز می‌توانند نقش مهمی در بروز پرخوری عصبی داشته باشند. فرهنگ‌هایی که مصرف بیش از حد غذا را قبول کرده و تشویق می‌کنند، ممکن است افراد را به پرخوری عصبی سوق دهند.
• تحقیقات اخیر در مورد پرخوری عصبی به درک دقیق و فزاینده‌ای از طیف ناهنجاری‌های بیولوژیکی و روانی مرتبط با این اختلال منجر شده است.
• به نظر می‌رسد آسیب‌پذیری‌های موروثی، تجربیات نامطلوب فردی و خانوادگی، همگی در شروع رژیم غذایی افراطی و پرخوری نقش دارند.

پیامدهای ابتلا به پرخوری عصبی

با ادامه یافتن بیماری پرخوری عصبی، این رفتارها منجر به اختلالات فیزیولوژیکی متعددی می‌شود که برخی از آن‌ها ممکن است به تداوم بولیمیا نیز کمک کنند. با ادامه یافتن این بیماری و ظهور تغییرات فیزیکی، فرد به احساس‌های منفی دیگری روی می‌آورد و دائما از رفتار خود ناراحت و شرمگین است. این اختلال معمولاً در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود. این شرایط دست به دست هم می‌دهند و بعد از مدتی اعتماد به نفس فرد را از بین برده و منجر به پیدایش رفتارهای نامتعارف و منفی در فرد می‌شوند.

نشانه‌های پرخوری عصبی

پرخوری عصبی معمولا در چه زمانی آشکار می‌شود؟ طبق آمار به دست آمده، از هر ۸۰ زن یک نفر و از هر ۲۵۰ مرد یک نفر دچار اختلال پرخوری عصبی می‌باشند. این بیماری معمولا در بزرگسالان اتفاق می‌افتد، با این حال می‌توان آن را در کودکان نیز مشاهده کرد. افرادی که به بولیمیا مبتلا می‌شوند معمولا نشانه‌های زیر را نشان می‌دهند:

علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درگیر بودن با شکل و وزن بدن خود
2. زندگی با ترس همیشگی از افزایش وزن
3. اپیزودهای مکرر خوردن مقادیر زیاد غذا به عنوان یک وعده و یا میان‌وعده
4. احساس از دست دادن کنترل در طول پرخوری، مانند این که نمی‌توان غذا خوردن را متوقف کرد یا نمی‌توان کنترلی روی خوردن داشت.
5. مجبور کردن خود به استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن پس از پرخوری
6. استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا تنقیه بعد از غذا در صورت عدم نیاز
7. روزه گرفتن، محدود کردن کالری یا پرهیز از برخی غذاها بین پرخوری
8. استفاده بیش از حد از مکمل‌های غذایی یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن
9. خوردن در هر شرایطی حتی اگر سیر باشند.
10. معمولا زمان زیادی برای انتخاب غذای مغذی نمی‌گذارند.
11. حتی ممکن است غذا را نجویده قورت دهند که باعث پیدا شدن مشکلات گوارشی می‌شود.
12. اغلب به تنهایی غذا می‌خورند و به سختی متوقف می‌شوند.
13. معمولا در زمان خوردن نیز احساس شرم و گناه دارند و خوردنی‌های خود را پنهان می‌کنند.
14. در برخی موارد در پرخوری عصبی؛ بیماران غذا را نگه نمی‌دارند و از طریق استفراغ یا مسهل خود را مجبور به دفع آن می‌کنند.

دانشمندان بر این عقیده‌اند که پرخوری یک رفتار عادتی افراطی است یا یک عمل خودکار و تکراری که بدون توجه به نتیجه مطلوب حاصل می‌شود و مانند اعتیاد به مواد مخدر و سایر رفتارهای اجباری ادامه می‌یابد. در رفتارهای همیشگی، عمل توسط هدف هدایت می‌شود؛ مثلا غذا خوردن برای رفع احساس سیری انجام می‌شود! اما در بیماری‌هایی مثل پرخوری، عمل توسط عوامل یا احساسات بیرونی هدایت می‌شود، مانند احساس غم و اندوه، اضطراب و خشم و …

درمان پرخوری عصبی

درمان پرخوری عصبی، در اکثر مواقع تنها با یک روش درمانی انجام نمی‌پذیرد؛ بلکه به چند روش درمانی با رویکرد تیمی نیاز دارد تا فرد بتواند عادات غذایی ناسالمش را ترک کند و بهبود یابد. این درمان‌ها می‌توانند شامل روش‌های غیر دارویی، دارویی و حتی برگرفته از طب سنتی باشند. روان‌درمانی، یکی از موثرترین روش‌های درمان پرخوری عصبی به حساب می‌آید.

متدهای متفاوتی در این روش استفاده می‌شود؛ مثلا به کودکان یا نوجوانان مبتلا به این اختلال آموزش داده می‌شود، چگونه باورها و رفتارهای منفی و ناسالم را با رفتارهای مثبت جایگزین کنند. یا اینکه به والدین آموزش داده می‌شود، چگونه رفتارها و تغذیه‌ی فرزندشان را در این بیماری کنترل و مدیریت کنند. از دیگر انواع این روش این است که به افراد آموزش می‌دهند مهارت‌ها و تحمل خود را در برابر اضطراب ارتقا دهند؛ و با کسب تعادل عاطفی بهتر، در کنار ذهن آگاهی موثر و برقراری ارتباطات مناسب‌تر، بتوانند الگوهای تغذیه خود را بهبود بخشند و به سمت درمان گام بردارند.

روش بعدی، آموزش تغذیه توسط یک متخصص تغذیه است. درواقع، متخصص تغذیه یک برنامه غذایی برای فرد طراحی می‌کند تا تغذیه سالم‌تری داشته باشد؛ و بتواند احساس گرسنگی شدید و ولع زیاد برای غذا خوردن را مدیریت کند و مطمئن باشد مواد غذایی را به اندازه مناسب و کافی دریافت کرده است. طبق نظر متخصصان تغذیه، داشتن نظم در غذا خوردن بدون اعمال محدودیت در نوع غذا، از مهم‌ترین بخش‌های غلبه بر پرخوری است. با اینکه پرخوری عصبی، عموما در خارج از بیمارستان درمان می‌شود؛ در مواردی که علائم شدید باشند یا فرد با مشکلات جدی مواجه شده باشد، امکان بستری شدن وجود دارد.

نوروتراپی در درمان پرخوری عصبی

در مطالعه جدید، محققان فعالیت مغز افرادی که دارای این اختلال‌اند را با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) بررسی کردند و گزارش دادند که بین دو ناحیه مغز (حسی حرکتی و قشری حرکتی) که به ترتیب در ترویج عادات و تصمیم‌گیری در مورد حرکات بدن نقش دارند، ارتباط قوی‌تری نسبت به افراد بدون این اختلال مشاهده کرده‌اند.

دستگاه‌های نوروتراپی در روند درمان بسیار موثر هستند. برای مثال، طبق تحقیقات منتشر شده در مجلات معتبر علمی مانند ساینس، دستگاه آر تی ام اس در کنترل پرخوری عصبی بسیار موثر است. این دستگاه در شرف گرفتن تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا برای درمان بلومیا است. برخی اتصالات از افراد عادی ضعیف‌تر بوده و برخی فعالیت بیش از حدی داشته‌اند. با مشورت گرفتن از یک پزشک متخصص، می‌توان از درمان نوروتراپی کمک بسیاری برای درمان اختلال پرخوری عصبی دریافت کرد.

این روش غیرتهاجمی و بدون دارو بوده و می‌تواند تاثیرات فوق‌العاده‌ای را بدون عوارض از خود به جا بگذارد؛ یکی دیگر از روش‌های اسکن مغز، توموگرافی گسیل پوزیترون، نشان داده است: در افراد مبتلا به اختلالات خوردن، هرچه گیرنده‌های کمتری برای انتقال‌دهنده عصبی دوپامین، که نقش مهمی در یادگیری پاداش و عادت ایفا می‌کند، داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که درگیر پرخوری عصبی شوند.

روان‌درمانی

مراجعه به یک روان‌شناس متخصص می‌تواند به شناخت عوامل موثر بر پرخوری عصبی کمک کند و راه‌حل‌های مناسبی را برای مدیریت آن ارائه دهد؛ یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس در درمان‌های رفتاری شناختی مانند تمرینات آرامش، مدیتیشن و یوگا می‌تواند به کنترل پرخوری عصبی کمک کند. از آن‌جا که این بیماری با مشکلاتی مانند استرس و اضطراب همراه است؛ برای درمان پرخوری حتما باید این مشکلات را نیز رفع کرد.

مشاوره تغذیه و اصلاح سبک زندگی

در کنار روش‌های درمانی، می‌توان از مشاوره تغذیه نیز کمک گرفت؛ مشاوره با یک متخصص تغذیه ممکن است به افراد کمک کند تا الگوهای غذایی خود را تغییر داده و رژیم غذایی سالم‌تری را برای خود ایجاد کنند! فعالیت‌های فیزیکی و تمرینات ورزشی می‌تواند به کنترل استرس و افزایش احساس رضایت و خوشحالی کمک کند. حفظ الگوهای غذایی سالم: افزایش آگاهی در مورد تغذیه سالم و حفظ الگوهای غذایی منظم و سالم می‌تواند به جلوگیری از پرخوری عصبی کمک کند.

درمان دارویی

در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضداضطراب یا ضدافسردگی را برای کنترل علائم پرخوری عصبی تجویز کند. اما استفاده از داروها باید تحت نظر یک پزشک و با رعایت دقیق دستورات و نکات ایمنی انجام شود؛ در مواردی داروهای ضداضطراب و افسردگی با دوز مناسب برای بیماران تجویز می‌شود که پرکاربردترین آن‌ها فلوکستین است. با توجه به شدت پرخوری عصبی، ممکن است نیاز به ترکیب چندین روش درمانی داشته باشید. بنابراین، مهم است که از یک فرد حرفه‌ای در حوزه سلامت روان کمک بگیرید تا بتوانید به کمک آن بهترین روش درمان را برای خود انتخاب کنید.

سریعترین راه درمان پرخوری عصبی چیست؟

سریع‌ترین راه درمان پرخوری عصبی به صورت ترکیبی از درمان‌های مختلف در اختیار بیماران قرار می‌گیرد؛ این درمان‌ها شامل روان درمانی، مشاور تغذیه، مصرف دارو و شرکت در گروه‌های حمایتی درمانی است. با روان درمانی، بیمار یاد می‌گیرد افکار و رفتار ناسالم خود را تغییر دهد و نگرش مثبتی نسبت به تعادل در غذا خوردن و کنترل وزن بدست بیاورد.

در کنار این روش، یک مشاور تغذیه، روش‌های سالم‌تر غذا خوردن و الگوهای تغذیه‌ای منظم را به بیمار یاد می‌دهد. همچنین، با مصرف داروهایی مانند مهارکننده‌های بازجذب سرتونین، ولع خوردن بیمار کنترل می‌شود. علاوه بر این، فرد با شرکت در گروه‌های حمایتی که مشکلی مشابه دارند، می‌تواند از تجربیات و حمایت عاطفی خوبی برخوردار گردد که فرایند درمان را برای او تقویت می‌کند. استفاده از رویکردهای چندجانبه در درمان، درمان را تسریع کرده و بازدهی بهتری برای بیمار به ارمغان می‌آورد.

داروی گیاهی ضد پرخوری عصبی

داروهای گیاهی باید به طور کامل زیر نظر پزشک و طبق دستور او، مصرف گردند؛ زیرا ممکن است با سایر داروها تداخل پیدا کنند و عوارض جانبی نامطلوبی به جا بگذارند. با این حال، برخی داروهای گیاهی که بر کاهش علائم پرخوری موثرند، توسط محققان بررسی و معرفی شده‌اند. برای مثال، آلوئه‌ورا، با بهبود مشکلات گوارشی و افزایش جذب مواد مغذی، در درمان پرخوری موثر است. گیاه جینسینگ، با کاهش استرس سبب بهبود عملکرد بدن، خواب و تمرکز شده و فرد را از تمایل شدید به پرخوری باز می‌دارد.

قارچ ریشی، استرس و خستگی را می‌کاهد و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. همچنین، علف استراگالوس (گون)، تهوع را کاهش می‌دهد که نقش موثری در بهبود پرخوری عصبی دارد. علاوه بر این، گیاه رودیولا یا ریشه طلایی، تمرکز و حافظه را تقویت می‌کند و بدین ترتیب سبب کاهش اضطراب می‌شود. ترکیب داروهای گیاهی با سایر روش‌های درمانی سبب مدیریت بهتر پرخوری عصبی می‌شود.

قرص برای درمان پرخوری عصبی

در وهله اول، پزشک داروی فلوکستین را برای بیمار تجویز می‌کند؛ زیرا کارآمدی آن در درمان پرخوری عصبی اثبات شده است. با این حال، در صورت ناکارآمد بودن فلوکستین، پزشک به سراغ سایر داروهای موثر می‌رود. برخی از این داروها شامل، نورتیپتیلین و آمی تریپتیلین، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین مثل سِلِکسا و لکساپرو و داروهایی از سایر دسته‌های داروهای ضد افسردگی مانند ترازودون و دولوکستین هستند. این داروها، مواد شیمیایی مغز مثل سرتونین و دوپامین را تعدیل می‌کنند و طبق مطالعات در کاهش رفتارهای پرخوری و استفراغ بعد از آن، موثر هستند.

آیا فلوکستین برای پرخوری عصبی موثر است؟

برخی داروهای ضد افسردگی، تاثیر بسیار مطلوبی برای کاهش علائم پرخوری عصبی نشان داده‌اند. در حال حاضر، تنها داروی ضدافسردگی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان پرخوری عصبی تایید شده است؛ فلوکستین می‌باشد. حتی اگر فرد، مبتلا به افسردگی هم نباشد، این داروی ضد افسردگی، علائم بیمار در پرخوری عصبی را کاهش می‌دهد. البته مصرف داروی فلوکستین، درکنار روان درمانی می‌تواند بهترین اثر بخشی را داشته باشد.

دمنوش برای پرخوری عصبی

دمنوش‌های مختلف با ویژگی‌های منحصربه‌فرد، می‌توانند تمایل افراد را پرخوری عصبی کاهش دهند و فرایند درمان را برای بیماران ساده‌تر کنند. برخی از این دمنوش‌ها در ادامه معرفی می‌شوند.

• دمنوش سبز: دمنوش سبز به دلیل داشتن کافئین متوسط، با ایجاد تعادلی لذت‌بخش بین آرامش و هوشیاری، آنتی اکسیدان‌هایی را در بدن آزاد می‌کند که به تنظیم متابولیسم و بهبود سلامتی کمک می‌کند.
• دمنوش بابونه: بابونه از گذشته با خاصیت آرامبخشی شناخته شده است. این دمنوش، آنتی اکسیدان‌هایی که در مغز، گیرنده‌های مربوط به آرامش و خواب بهتر را کنترل می‌کنند؛ تحریک می‌کند. مصرف دمنوش بابونه قبل از خواب برای کنترل پرخوری‌های نیمه شب، توصیه می‌شود.
• دمنوش نعنا و فلفل: این دمنوش، عطر و طعم مطلوبی دارد و ناراحتی‌های گوارشی پس از پرخوری را تسکین می‌دهد. علاوه بر این، خود نعنا، خاصیت کاهش دهنده اشتها را دارد.
• دمنوش اسطوخودوس: این گیاه از دیرباز به عنوان ضد اضطراب شناخته شده است و بهبود دهنده اختلالات خواب شناخته شده است. حتی یک فنجان از اسطوخودوس هم آرامش ذهنی ایجاد می‌کند و با جلوگیری از بروز تنش‌های عاطفی، از پرخوری عصبی ممانعت می‌کند
• دمنوش ریشه والرین (سنبل‌الطیب): این دمنوش، با خاصیت ضد اضطرابی و آرامبخشی، به طور غیر مستقیم، پرخوری ناشی از استرس را کنترل می‌کند.

ویتامین برای پرخوری عصبی

یکی از موارد مهمی که گرسنگی و ولع غذا خوردن در این بیماران را کاهش می‌دهد، داشتن رژیم غذایی متعادل با میزان کافی ویتامین و مواد معدنی است. برای مثال، امگا 3 موجود در گوشت ماهی، مغزیجات و روغن‌های گیاهی، افسردگی را کم می‌کند و عملکرد مغز را بهبود می‌بخشد. فولات، که در سبزیجات مانند کلم بروکلی و اسفناج یافت می‌شود؛ سلامت جسمی و حتی روحی افراد را تقویت می‌کند. مصرف تخم مرغ و لبنیات که سرشار از ویتامین B12 هستند، خستگی را کاهش می‌دهد و برای بهبود سلامت روان موثر است.

همچنین، روی (زینک) که در گوشت قرمز، آجیل و غلات یافت می‌شود؛ سیستم ایمنی را تقویت کرده و مانع از عود علائم می‌شود. علاوه بر این، مصرف مرکبات و گوجه فرنگی که منبعی از ویتامین C هستند؛ اشتها را کنترل می‌کند و هضم را بهبود می‌بخشد. آهن نیز در اسفناج، غلات و آجیل یافت می‌شود که برای افزایش انرژی و تمرکز و کاهش خستگی و اضطراب مفید است.

درمان پرخوری عصبی با طب سنتی

در طب سنتی به ویژه طب سنتی چین، بدن به عنوان سیستمی یکپارچه، در صورتی گرفتار بیماری می‌شود که تعادل در ارگان‌های بدن از بین برود. بنابراین، در طب سنتی، برای بهبود پرخوری عصبی، تنها این بیماری درمان نمی‌شود؛ بلکه کل بدن درنظر گرفته می‌شود. در واقع، براساس دانش این طب، ارگان‌های اصلی دخیل در پرخوری، نه فقط معده، بلکه کبد و کلیه و طحال هم می‌شود. ترکیبی از درمان‌ها با طب سوزنی و مصرف گیاهان دارویی، برای بهبود پرخوری عصبی تجویز می‌شود. در این درمان‌ها، هضم، جذب و متابولیسم با هم هماهنگ می‌شوند. هدف این روش این است که قدرت بدن افزایش یابد تا بتواند با اضطراب و نگرانی مقابله کند.

ارتباط پرخوری عصبی و افسردگی

اختلالاتی که در غذا خوردن افراد وجود دارد، ارتباط نزدیکی با اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب دارد. طبق مطالعات، حدود 75% از افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، اختلال خلقی هم دارند؛ و اختلال خلقی نزدیک به 63% از آنها، اختلال افسردگی است. درواقع این دو اختلال، عوامل مشترک زیادی دارند که باعث می‌شود در افراد قابل توجهی به طور همزمان بروز کند. همچنین، افسردگی و اختلالات خوردن، بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند تا جایی که تشخیص اینکه آیا علائم افسردگی باعث رفتارهای اختلالی در خوردن شده‌اند یا برعکس، دشوار می‌شود.

آیا پرخوری عصبی باعث چاقی میشود؟

بله! طبق آزمایشاتی که انجام شده است، درصد قابل توجهی از افرادی که پرخوری عصبی دارند به چاقی درجه دو یا سه مبتلا هستند. با این حال، احساس شرم و گناهی که بعد از پرخوری به سراغ فرد می‌آید؛ او را مجبور می‌کنند درصدد رفتارهایی برای جبران پرخوری برآید. مثلا برخی افراد خود را مجبور به استفراغ می‌کنند و برخی دیگر، ملین مصرف می‌کنند. باید توجه داشت که استفراغ اجباری و مصرف داروهای اسهال‌آور، تاثیری در جلوگیری از افزایش وزن ندارد. بنابراین، اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی در طول زمان اضافه وزن می‌گیرند.

کسی که بعد از پرخوری عصبی، خود را مجبور به استفراغ می‌کند، بیش از 50% در کالری‌ای که مصرف کرده است را نمی‌تواند از بین ببرد؛ که معمولا به 50% هم نمی‌رسد. چون از لحظه ورود غذا به دهان، جذب کالری شروع می‌شود. همچنین، مصرف داروهای ملین و ادرارآور، هیچ کمکی به فرد نمی‌کند چون تاثیری بر کالری دریافتی ندارند. با این حال، ممکن است با اندازه‌گیری وزن پس از مصرف این داروها، وزن کمتری نشان داده شود. لازم به ذکر است، این کاهش وزن، به دلیل از دست رفتن آب بدن ناشی از اسهال یا ادرار زیاد است؛ نه کاهش واقعی وزن! که این امر بسیار خطرناک است.

پرخوری عصبی مربوط به کدام یک از عوارض چاقی است؟

همانطور که گفته شد، پرخوری عصبی به افزایش وزن و چاقی منجر می‌شود. همچنین، مشکلات قلبی مانند ضربان‌های نامنظم یا در حالت پیشرفته، نارسایی قلبی که مرتبط با چاقی است، بروز می‌کند. پرخوری عصبی با افزایش کلسترول و قند خون، سبب پیدایش بیماری‌هایی مثل دیابت نوع دو می‌شود. علاوه بر این، افرادی که پس از پرخوری تلاش می‌کنند با مجبور کردن خود به استفراغ، کالری‌های دریافتی را تخلیه کنند؛ به مشکلات گوارشی مانند رفلاکس و سوزش شدید مری مبتلا می‌گردند که با وجود چاقی، تشدید می‌شود. بنابراین، پرخوری عصبی نه تنها مستقیما باعث چاقی می‌شود؛ بلکه عوارض جسمی و روانی آن، چاقی را تشدید می‌کند.

پرخوری عصبی در کودکان

از علل مهم بروز پرخوری عصبی در کودکان، می‌توان به مشکلات عاطفی در خانواده و فشار اجتماع اشاره کرد. علائم این اختلال در کودکان شامل نگرانی شدید درباره تصویر بدن، پرخوری و استفراغ مکرر است. برای درمان پرخوری عصبی در کودکان، معمولا از روان درمانی و مشاوره تغذیه استفاده می‌شود. البته در موارد شدیدتر، داروهای ضد افسردگی هم برای کودک تجویز می‌شود.

پرخوری عصبی در نوجوانان

برخی نوجوانان مبتلا به پرخوری عصبی، پس از مصرف مقدار زیادی غذا در مدت کوتاه، تلاش می‌کنند با استفراغ خودخواسته، مصرف مسهل‌ها یا ورزش بیش از حد، آن را جبران کنند. اکثر این نوجوانان، با نگرانی شدید درباره وزنشان، به افسردگی هم مبتلا می‌شوند. این اختلال به علت فشارهای اجتماعی و ارزیابی خود براساس وزن و ظاهر که اقتضای سن آنهاست، ایجاد می‌شود. ترکیبی از روان درمانی و مصرف دارو، می‌تواند برای بهبود نوجوان سودمند باشد.

در نهایت، پرخوری عصبی یک اختلال پیچیده است که بر سلامت جسمی و روانی افراد تأثیر می‌گذارد. شناسایی زودهنگام علائم و دریافت درمان پرخوری، می‌تواند به بازگشت به یک زندگی سالم کمک کند. این درمان‌ها معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی، مشاوره تغذیه و دارو درمانی هستند. با توجه به اهمیت حمایت خانواده و متخصصان، افراد مبتلا به پرخوری عصبی می‌توانند بهبود یابند و رابطه‌ای سالم‌تر با غذا و بدن خود برقرار کنند.